Moni people! Ik had gezegd dat ik wat meer zou vertellen over Malawi zelf, dus bij dezen.
Malawi heeft een oppervlakte van 18.484km², dat is ongeveer2,85x zo groot als Nederland. Daarvan is 20% ongeveer water, dus blijft er
nog 14.787km²landover waar de17.377.468inwoners (gemeten in 2014, dus
nu al veeeel meer) op kunnen wonen. In Malawi wordt buiten het Engels nog een stuk of 9 talen gesproken, maar hier in Lilongwe (de hoofdstad) spreken de meesten Chichewa.
Malawi is vroeger een Engelse kolonie geweest, en daar zie je nog een aantal dingen van terug. Het allerduidelijkste daarvan is natuurlijk dat ze links rijden, en de sturen rechts zitten (duhh).
Hier heb ik elke keer nog moeite mee als ik wil oversteken, ik wil er maar niet aan wennen. Zo gebeurt het dus altijd dat ik de verkeerde kant op kijk en zo bijna word aangereden, onder luid gelach
van de fietstaximannen die in de schaduw zitten.
Iets anders waarin de Engelse achtergrond naar voren komt is de namenkeuze. Iedereen hier heet Bridget, Monica, Catherine, Daniel, Mike, etc, allemaal typisch Engelstalige namen. Als ik de mensen
niet versta als ze hun naam uitspreken (vrij vaak, hun uitspraak is gek) dan denk ik "denk een Engelse naam, wat zou dit voor Engelse naam kunnen zijn?!" En dan weet ik het meestal. De nieuwe
generatie heeft hele bijzondere namen, met prachtige uiteenlopende betekenissen, zowel in Engels als Chichewa. Zo heb je bijvoorbeeld Praise (Tamandani), Love (Chikondi), Blessings (Madalitso) en
Grace (Chisomo). Die namen klinken zo warm en liefdevol, als kadootjes.
Op straat is het normaal om iedereen die je tegen komt te begroeten met "Hello how are you?" Je krijgt dan een "I'm fine and you?" terug, waarop je braaf "fine thankyou" antwoordt. Dit alles bij
elkaar is meer een formaliteit dan oprechte interesse, omdat je het zooo vaak op een dag zegt. Ook als het niet fine met je gaat dan antwoord je fine, want dat hoort nou eenmaal zo. Ik kan het ook
in Chichewa, maar uit automatisme zeg ik het toch vaak in het Engels. Er zijn toch nog heel wat mensen die het Engels niet/nauwelijks beheersen, en dat levert grappige situaties op.
"Hello!"
- "I am fine and you????"
"Goodmorning"
-"You have money?"
"Goodmorning"
-"Yes I'm fine thanks"
Zoals ik al had gezegd, de Malawiaanse Kwacha is weinig waard en de mensen zijn arm. Dit komt doordat er nu weinig dollars in het land zijn (weinig export aan het eind van het seizoen) en het een
beetje een tussenperiode is. Veel mensen die zelf in het bezit zijn van een auto gebruiken elk beetje vrije tijd om taxietje te spelen en zo een beetje extra te verdienen. Het enige wat ze hier
verbouwen is mais (eigen gebruik) en tabak (export). Maispap (nsima) is daarom hetgeen wat ze altijd (ja echt altijd) eten, omdat dat betaalbaar is voor iedereen. Het is één grote witte berg op je
bord die nergens naar smaakt, daarom serveren ze het met groente (soort raapstelen/spinazie) met heeeeeeeel veel zout, of bonen. Bestek is onnodig, want je kneedt het met je handen als balletjes en
pakt van alles een beetje tegelijk om de smaken te mixen. Op zich is het niet vies, maar je moet er tegen kunnen, want het valt echt als een blok in je maag.
Veel variatie in groenten is er ook niet, omdat dat te duur is om aan te komen. Op de markt hebben we onze favoriete groenteman Peter, bij wie we al onze groenten kopen. De keus is dan uit wortels,
uien, tomaten, paprika en boontjes. Vandaar dat ons weekmenu bestaat uit;
Zondag: tomatensoep (met ui en wortel)
Maandag: rijst met boontjes, tomaat, ui en paprika
Dinsdag: rijst met tomaat, ui, paprika en kip
Woensdag; macaroni met gehakt, tomaat, ui en paprika.
Etc etc etc. Vandaar dat we fantaseren over boerenkool, kroketten op een stevige bruine boterham, en lekkere salades. (Ook krijtdropjes, koffie en Tony Chocolonely caramel zeezout zijn onderwerp
van de dag.)
De mentaliteit van de mensen hier is heel leuk vind ik, want eigenlijk zijn ze allemaal heel relaxed. Ze hebben overal een hele dag de tijd voor, en maken zich niet gauw druk. Als ze op een dag
twee keer een dutje van een uur hebben gedaan dan zeggen ze nog dat ze heel 'busy' zijn. Iedereen slaapt overal en altijd, evenals onze housekeeper. Die ligt geregeld te slapen op de vloer onder de
eettafel of naast de koelkast, tot onze grote hilariteit. (Wij tukken trouwens ook regelmatig, hoort bij het klimaat!) Sowieso zitten, staan en liggen er altijd overal mensen, in de stad, langs de
kant van de weg, onder bomen, etc. Wat ze dan de hele tijd doen is ons een raadsel, maar het ziet er wel chill uit.
We hebben interessante gesprekken met locals gehad, iedereen wil natuurlijk ook naar Holland komen, omdat we zo rijk en welvarend zijn. Dat is ook wel zo, maar de mensen zijn hier in Malawi zoveel
liefdevoller en warmer. Iedereen is vriendelijk, en familie is een erg belangrijk onderdeel van het leven. We zijn dan wel rijk in Nederland, maar ook veel egoïstischer en onvoorzichtiger met onze
familierelaties. Neem dat van mij aan en doe ermee wat je wilt, ik hou sowieso van jullie :)
Malawianen zijn erg zuinig op hun spullen, de kasten liggen vol met nieuw speelgoed en schooluniformen, maar die gebruiken ze niet omdat ze ze nieuw willen houden. Dat zuinige zie je ook in de
minibus, waar de conductor zijn geld ongeveer streelt, de liefde spat ervanaf. Ook op de markt komt dat terug, waar de groentemannen hun groentes liefdevol en voorzichtig wassen en poetsen en in
stapeltjes leggen. (Groenten worden in stapeltjes verkocht, je koopt dus bijvoorbeeld een stapeltje tomaten (5), komkommers (3) of paprika's (3))
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar dan wordt het zo lang. Voorlopig was dit het weer even, later meer, beetje bij beetje. Nu kunnen jullie weer even vooruit met ideeën en situaties van dit
prachtige land!
Duizend kusjes en zikomo kwambiri!
Jans
