Dag dag lieve mensen,

Ik ben weer terug na een heerlijk weekendje weg naar Cape Maclear, een dorpje aan Lake Malawi. Volledig uitgerust en intens verbrand, bedacht ik om weer eens een blog te schrijven. Om te beginnen heb ik goed nieuws! We kwamen thuis van onze minivakantie en vertelden wat verhalen aan de achterblijvers, toen een van de anderen zei “Hee is dat niet jouw verloren onderbroek daar aan de lijn?” Ik rende erheen, als een film in slow-motion, herkende mijn onderbroek en sloot hem liefdevol in mijn armen. Eindelijk herenigd! Hoe die daar gekomen is weet ik niet, maar hij is weer terug en dat is het belangrijkst!:)

Zoals ik vorige keer al noemde, heb ik ervoor gekozen om niet op safari te gaan omdat mijn spaarrekening nou eenmaal geen onuitputtelijke bron is. Ik heb hier wel een aantal leuke, gekke, bijzondere dieren gezien, dus heb ik voor jullie een zelfsamengestelde big 5 gemaakt:

1. De megamegaSlak

Een slak, denk je dan, hoe interessant kan dat zijn? Maar als het weke gedeelte zo lang is als je hand, en het huisje zo groot als een mandarijn, dan is een slak toch best cool!

2. Lizzards

Zijn overal te vinden, in alle kleuren, soorten en maten. Er waren mini's in Cape Maclear, even klein en dun als een lucifer, die keisnel overal heenschoten en je aankeken als je op de wc zat. Hier in huis hebben we wat grotere witdoorzichtige, die we nog net niet knuffelen van blijheid, omdat ze natuurlijk lekker alle muggen oppeuzelen.

3. Kippen (en konijnen)

Als je in een minibus of auto over de weg raast, komt het vaak voor dat je kippen op je weg tegen komt. En nee, niet lopend. Ze worden omhoog gehouden door iemand in de berm, ze zitten in mandjes in de minibus, of ze hangen met z'n twintigen aan een fietsstuur te bungelen (opde kop). Ja, echt waar! Ohja en trouwens, voor konijnen geldt hetzelfde. Dus als iemand nog trek heeft in een konijntje...

4. Kakkerlakken

Aangekomen bij onze allerliefste kleine schattige potige snelle kruiperige invasie van huisgenootjes. Het is Afrika, lekker vochtig, dus onze kleine vriendjes zijn volop aanwezig in huis. Als we de keukenkastjes openen begroeten we ze alvast roepend “Hallo kakkerlakjeeeeees, waar zijn jullie?!” Ook check ik altijd maar dan ook altijd eerst onder de wc-bril of er daar niet eentje verscholen zit, want ik wil gewoon rustig kunnen plassen zonder daar bang voor te hoeven zijn. Het doet me altijd denken aan een horror-Afrika-verhaal van mama, die ook een beest onder de wc-bril had. Ik weet het verhaal niet meer goed, misschien heb ik een deel ervan zelf bedacht of gedroomd. Dat werkt natuurlijk alleen maar averechts omdat het beest dan steeds enger wordt. Het was een kakkerlak? Spin? Schorpioen? Slang? Enfin, altijd checken dus, en je bent in ieder geval nooit alleen!

5. CEES!

Aangekomen bij het hoogtepunt van de Big 5, onze mysterieuze huisgenoot die we inmiddels Cees hebben gedoopt. Rond het moment dat wij hier aankwamen hoorde Liset rare geluiden bovenop het plafond; rennen, krabbelen en scharrelen. Op dat moment was ze nog vol van al de medicijnen die ze had gekregen tegen alle ziektes, dus wij dachten eerst dat ze hallucineerde. (Ze had ook halve doofheid als bijwerking, dus we hebben de eerst week gecommuniceerd door schreeuwen). 's Avonds hoorden wij het helaas ook, er zit echt iets op het plafond. Na lang speculeren zijn we er uit dat het toch wel echt een (mega) rat moet zijn, omdat het krabbelt, rent en 's nachts wakker is. We hebben voor de grap even 'Afrikaanse rat' gegoogeld (doe dat ook even, kun je lachen) en dat was een grote fout omdat we nu weten dat hij eruit ziet als een gigantische koalabeer met een snuit, nagels en een staart van hier tot tokio. We hebben hem Cees genoemd – ja met een C – en bedenken allerlei manieren om hem van zolder af te krijgen, zonder dat we aangevallen worden (we zien hem echt als een monster). Of het echt een rat is en of we hem nog zullen zien is de vraag, ik ben erg benieuwd, ik hou jullie op de hoogte.

Helaas mogen het maar 5 dieren zijn, anders zouden ook de prachtige dieporanje en blauwe vogeltjes, de superduperirritante muggen, en de schattige maar jankende honden een eervolle vermelding krijgen.

Over Cape Maclear, het dorpje aan het meer, dat was in één woord fantastisch. We hebben 5uur in de auto gezeten, al kletsend, slapend en naar alles kijkend. Tien minuten na het verlaten van de stad kwamen we al langs stenen huisjes met rieten dakjes zo groot (klein!) als mijn kamer, marktjes langs de straat en zanderige hobbelwegen. 7 km/uur over de zandweggetjes, 10 km/uur door de bergen, en gelukkig lekker scheuren over de iets betere wegen. Het simpele kleine dorpje lag in de middle of the middle of nowhere. Toen we aankwamen snapten we ineens waarom Liset had gezegd dat we er niet konden pinnen, er was gewoon helemaal niks. Het was een prachtige plek, een lekkere lodge aan het strand en heerlijk weer! We heben een lekker wandelingetje gemaakt ter verkenning; foto's gemaakt en genoten van een prachtige zonsondergang. Johnnie (taxichauffeur) en Johnnie Banana (gids) namen ons mee uit eten naar een donker local restaurant met overal vliegjes, zand op de vloer en tralies voor de bar. Het zag er dus een beetje raar uit en het duurde lang, maar het eten was heeeeerlijk!

Ook de boottour naar het eiland de volgende dag was fantastisch. Zonnebaden, visarenden voeren, allerlei gekleurde vissen proberen te vangen met je blote handen, uitkijken over het meer, chillen op de boot, fotoshoots houden op de rotsen, wapperen met je haren in de wind, alles was heerlijk! Echt een vakantie. Als lunch hebben Johnnie en de bootbestuurder rijst, tomatensaus met groenten en vis voor ons gemaakt op een groot houtvuur en rooster. Een Afrikaans cidertje erbij en onze dag kon al niet meer stuk, het was zoooo lekker! Totdat we natuurlijk thuis waren en erachter kwamen dat we allemaal, ondanks het vele smeren, onwijs verbrand waren. Lekker aftersunnen en hoppa onderhandelen op straat over de souvenirs. We hebben Malawi Bawo geleerd, een denkspel met kuiltjes en balletjes, erg leuk! Natuurlijk heeft één van ons beter onderhandeld dan de andere twee, en het spel voor ongeveer 6x zo goedkoop gekocht (en nee, dat was ik helaas niet). Lekker gepraat met de locals, veel gelachen en vrienden gemaakt.

's Avonds weer uit eten met de Johnnies en erg lang gewacht, tijd die we vulden met Johnnie Nederlands leren, erg leuk! Bij het eten natuurlijk weer een lekker cidertje, en nog een.... Daarna een dansje wagen, want ja, dat hadden we beloofd. Het was daar in het restaurantje al erg leuk, maar de Johnnies wisten een betere party plek, dus hops in de auto en gaan (5 km/uur) over het hobbelige zandweggetje door het dorp, met de muziek keihard aan als altijd. De Johnnies, Anna en ik stapten uit op een soort zanderige binnenplaats met een stuk of 6 (open) barretjes eromheen, waar natuurlijk alle locals hun nekken rekten toen ze ons zagen aankomen. We hebben er een fantastische avond van gemaakt met één laatste drankje, plassen achter een schuttinkje en natuurlijk dansen, heel veel en hard dansen. Iedereen wilde met ons dansen, maar de Johnnies waren beschermend en wilden ons niet delen. De regen werd harder en harder, het begon in de verte te onweren (discobaleffect), maar we dansten heerlijk door. Haren als dreadlocks, mijn lange jurk die zo zwaar was van de regen dat hij door het zand sleepte, teenslippers die steeds uitschoten en overal om ons heen raar dansende mannen. Wij vonden het natuurlijk een enorme beleving en hebben samen erg gelachen om de Johnnies en alle anderen. Nog nooit zo'n gekke uitgaansavond beleefd!

Om half 2 in bed en om half 6 weer op om te gaan hiken op de berg was even zwaar, maar de tocht was supervet en echt mega de moeite waard. Eenmaal aan de top konden we genieten van het prachtige uitzicht over het dorp en het meer en waren we de intense inspanning van daarvoor gauw vergeten. 's Middags even zwemmen was natuurlijk heeeeeeerlijk na die liters verloren zweet van het dansen en hiken, echt een verademing in die hitte. Door het lange wachten op een bordje spaghetti gingen we een uur later weg dan gepland, maar de sfeer hier is zo relaxed, niemand leeft bij de tijd en het maakt niemand echt iets uit. Bepakt en bezakt met souvenirs gingen we in de auto, waar ik als altijd weer keihard geslapen heb, fijn na die korte nacht! Het was een heerlijke mini-vakantie; we hebben veel gezien, gelachen, gehoord, geleerd, gezweet en genoten!

Terug in Lilongwe viel het me echt op hoe veel afval overal ligt. Iedereen gooit hier al het afval gewoon op straat of uit het raam van de minibus, dus het ligt overal en overal. Echt zonde van het prachtige land! Afval scheiden doen ze trouwens ook niet, alles gaat op een grote hoop in de hoek van de tuin en wordt dan verbrand (stinken!!!). Tenzij de honden ermee aan de haal gaan, dan ligt er wc-papier op het gras of een eierdoos voor de deur. Het weerzien van het afval vond ik jammer maar het was heel fijn dat het echt voelde als thuiskomen, dat een huis na zo'n korte tijd als je thuis kan zijn, erg fijn! De fietstaximannen die zoals gewoonlijk chillen onder de boom, de buurvrouw die in een doek gerold op het stoepje zit en de tuinman die zoals altijd het gras maait door een kapmes heen en weer te zwaaien; wat fijn om alles weer te zien en weer thuis te zijn!

Alweer vloog een fantastische (dat gebruik ik wel erg vaak, maarja dat is mijn lievelingswoord) week voorbij sneller dan de bedoeling was. Nu heb ik nog maar negen dagen te gaan, waarin hopelijk nog heel wat avonturen komen. Dan moet ik helaas al weer naar huis, maar ik zal voor nu nog even keihard genieten, voordat het voorbij is. Tot gauw! Tionana!

Heel heel heel veel liefs,

Jans

Ps. voor foto's uploaden is het internet hier écht te langzaam, dus ik zal er achteraf wat op zetten en anders zijn jullie welkom om bij mij thuis de foto's te bekijken!